Bij de bel van de school worden we net voor 8u wakker. Jammer toch van de slechte isolatie. Al bij al, hebben we hier goed geslapen. We nemen een douche en wegens onze koffers, nadat alles netjes opgeruimd is. Na een aantal keer te herschikken, zitten we prima qua gewicht. Hoewel mijn koffer nog nooit zo veel gewogen heeft. Bericht voor mezelf in een toekomstige reis: Neem nooit meer zoveel kledij mee!
Om 10u geven we de sleutel af aan de huismeid van de eigenaars. Jammer dat ze er niet zijn bij ons vertrek. Ons kampeergerief laten we achter in de vakantiewoning, gezien Sidonie het dan ging wegbrengen naar de 2dehandswinkel. Enkel mijn kampeerstoel en wandelstokken gaan terug mee naar huis. Na een drukke rit en tankbeurt, maken we een laatste stop bij Denny's voor een Amerikaans ontbijt of brunch.
Net voor 12u arriveren we bij Alamo. Dit lag slechts op 2 minuten rijden van de Denny's. Het is super druk en na 10 seconden is de controle al gedaan. Dag autootje! Van hieruit moeten we eerst de shuttlebus nemen naar de luchthaven. Ze helpen ons met de koffers. Zeer vriendelijk en attent. Bij de terminal van Airfrance checken we onze koffers in. Oef, het gewicht is in orde, alsook de handbagage. We wandelen meteen door naar alle controles en hebben de meest soepele rij ooit uitgekozen. Niets moest uit de koffers en na 10 minuten was alles klaar.
In de terminal kopen we een frisdrank en werk ik de blog nog een beetje bij. Al snel neem ik mijn antimisselijkheidspilletje in. Vervolgens staan we in de rij aan te schuiven om binnen te treden in het vliegtuig. Er zijn stand-by passagiers opgeroepen. Normaal hadden we dinsdag gezien dat het vliegtuig volgeboekt was. Raar, we zien dan wel of onze rij van vier plaatsten volzit. We zitten op rij 92 op het bovendek en heel het dek zit vol. Zonder de stand-by passagiers ging het vliegtuig niet volzitten.
Om een lang verhaal kort te maken: Vlieg nooit meer met AIRFRANCE hun verouderde toestellen. Er is tijdens de vlucht heel wat frustratie opgekomen.
- Ons entertainmentsysteem (filmaanbod) is na half uur opstijgen al vastgelopen. We hebben dit meerdere keren gezegd tegen personeel (we waren niet de enige), maar pas na het avondmaal werd ervoor gekeken. Ze wouden ons verzetten, maar onderaan waren er ook problemen en tegen dan lagen er al veel mensen te slapen.
- Airfrance praat enkel Frans, wat totaal niet kan. Je vertrekt tenslotte uit Amerika, nu 80% waren fransen en vooral onbeleefd (voornamelijk de drie mannen voor onze rij). Hierdoor werden wij al achteruit gestoken ivm oplossing entertainment. Niet enkel wij, maar de Spanjaarden achter ons ook.
- De stoel voor mij was kapot, waardoor die nog lager dan normaal kwam. Uiteraard weet ik dat de stoel achteruit gezet kon worden, maar stoel volledig naar achter bij opstijgen is erover! Personeel gaf daar geen moer om en kwam bij het eerste uur al slecht door een paniekaanval.
Hierbij een pluspuntje, de dame op ons dek deed de moeite om in het Engels te praten met mij tijdens de paniekaanval.
- Heel weinig opbergruimte in AF0065, camera vloog op mijn kop bij het uithalen door de passagier in kwestie.
- Een zeer nare ervaring met andere passagier in de gang (kwam er op neer dat ik hem bijna een klap ging verkopen).
- Het eten op de heenvlucht trok op niets
- De piloot was zeer slecht (vreselijke engelse uitspraak), slechtste landing ooit. Het vliegtuig zweef te veel van de ene naar de andere kant, waardoor de landing hard aankwam. Tijdens de vlucht zeer veel turbulentie gehad. Er was niet meer wind als oorzaak.
Tijdens de vlucht toch wakker kunnen blijven en gelukkig is de tijd nog snel gegaan. In Parijs heeft de paspoortcontrole langer dan de 10 minuten geduurd, maar hierdoor hebben we niet moeten wachten op de koffers. Onze koffers zijn netjes meegekomen. We wandelen dan verder naar het station voor de TGV. Na een beetje zoeken met de liften, belanden we aan de juiste plaats. We hadden bijna 2 uur overstaptijd en dit alles heeft toch 1,5 uur geduurd. We zijn niet te laat, want onze trein heeft 30 minuten vertraging. Om 13u35 zitten we in de TGV, waar de oogjes heel zwaar beginnen aan te voelen. Ik typ de blog nog wat bij, terwijl Tom ligt te slapen. Om 15u35 arriveren we in Brussel - Zuid. Ons vervoer staat reeds klaar en na alle drukte in Brussel, arriveren we om 16u55 thuis.
Zalig om weer thuis te zijn met onze drie katjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten