Day 22: Bears in the Sierra

Zondag 24 september

Deze ochtend kwam ik wakker met een ellendige migraine. Zo hevige migraine dat ik nauwelijks op mijn benen kon staan. Tom heeft hierdoor de tent alleen moeten afbreken, terwijl ik in de auto een volledige migrainepil heb ingenomen. In de lodge zijn we een koffie gaan halen, maar die waren zo ellendig traag. Het heeft 20 minuten geduurd, waardoor we in de winkel elk een muffin zijn gaan halen. Hoewel door de migraine, ik totaal niet in de stemming ben om te eten. We rijden verder door tot aan de Grizzly Falls, waar ik even mijn ogen kan sluiten. Hier werd het stilletjes aan beter. Gelukkig maar, want migraine is geen pretje.

Hierna rijden we terug langs de route van gisteren met enkele stops voor foto’s.

Ook stoppen we bij de oudste werkende benzinepomp. Deze pomp bestaat sinds 1928, maar je betaalt wel $5,46 per gallon. Wat belachelijk duur is. De hond is wel een leuke extra, waardoor we een $1 donatie geven.

Vervolgens nemen we de afslag naar Hume Lake. Hier is een klein christelijk dorpje. Nadat ikzelf even fotograaf ben voor een ander koppel toeristen en zelf foto’s hebben genomen, zijn we hier snel weer weg.

We rijden langs een baan met veel putten. Opletten geblazen voor de banden. Uiteindelijk komen we aan de Buck Rock Road, die er toch niet zo rijdbaar uitziet. Verschrikkelijk veel stenen, putten en een smal wegdek of zandweg. Zonder platte band bereiken we de tweede Fire Lookout Buck Rock. We parkeren de auto op een kleine parking en wandelen nog een stukje naar boven. Deze uitkijktoren staat namelijk op een rots! Ja hoor, een rots met een steile trap!

Bovenaan zien we waar we voor gekomen zijn. Niet volledig helder, maar toch een beter uitzicht dan vrijdag. Wederom zit er een dame, waarmee we even een praatje houden. Zij zit hier 5 dagen op de week en slaapt op deze heuvel. De dame bij Park Ridge ging wel elke dag naar huis. Deze mevrouw dus niet.

We praten over onze trip en de wandelingen. Zij vertelt ons over de jacht hier, dat het dit weekend gestart is. Dit weekend mogen ze jagen met geweer en vanaf oktober met pijl en boog. Enkel de mannetjes mogen doodgeschoten worden. Ze moet niet weten van de jagers, maar ze zegt dat het voor een balans zorgt. Meer herten, zorgt voor meer andere wilde dieren. Hoewel wij van mening zijn om de natuur zijn gang te laten gaan. Ze vertelt ons over de betekenis van de Californische vlag met de grizzly. Blijkbaar zaten er vroeger grizzly’s in Californië. Helaas is in 1922 de laatste grizzly hier in deze streek doodgeschoten door een jager, die enorm trots was op zijn daad. Met deze jager is de grizzly in deze streek uitgestorven, de staatsvlag symboliseert de grizzlyberen van het verleden. Na de toffe babbel, verlaten we de uitkijktoren en zie ik een marmot op een rots zitten.

Woehoe nog een marmot gezien op deze reis. We rijden terug langs een andere route. Helaas, weeral grote stenen op de weg. Met een beetje vertraging belanden we alsnog in Lodgepole Visitor Center van Sequoia NP.

Hier bekijken we de film “Bears of the Sierra”. Weeral een ergernis dat we niet wisten, tot in 1940 werden de beren in de Nationale Parken gevoederd. De beelden in de film toonden campings met veel kinderen, waar de zwarte beren eten kregen. Het was precies een circus. De beren werden agressief naar de mensen toe, maar ook naar elkaar. Zo erg agressief dat het ten dupe viel van de cups. Hoe stom kunnen mensen wel zijn! Na 1940 werden de mensen slimmer en werden alle beren weer weggejaagd om zelf te kunnen overleven in de vrije natuur. Tot op vandaag worden alle beren nauwlettend in het oog gehouden. De beren krijgen een nummer, zodat er geen agressie meer kan ontstaan met een vreemde beer. Dit voornamelijk op de vele campings in de parken. Dit hebben we dit jaar wel gemerkt. Niets mocht in de auto blijven liggen. In Canada waren ze hier vorig jaar niet zo streng op.

Bij de camping is er een winkel en foodcorner. We kopen iets kleins om te eten en wandelen nog even tussen de souvenirs. Tom koopt een leuke flessenopener, t-shirt en een memory card spel van de Nationale Parken. Normaal gingen we nog een wandeling doen naar een waterval, maar hiervoor is het al te laat. We rijden meteen door naar de General Sherman Tree. Op de parking is er behoorlijk nog wat volk en de vermoeidheid slaat weer toe. Na bijna een half uur te rusten in de auto, wandelen we naar deze grote boom. Het is de grootste boom ter wereld, gemeten in volume. Zo blijkt dat hij niet meer in de hoogte aan het groeien is (bovenaan is het afgestorven), maar wel nog steeds in de breedte.

Hier is er een rij om een foto te nemen van de boom met het bordje. Laten wij maar aan de andere kant gaan staan. Het pretparkgedoe hoeft voor ons niet. We wandelen nog even langs een aantal andere sequoia’s en houden het voor bekeken.

Terug aan de parking blikken we terug op een fantastische drie weken roadtrip. Toch kan ik het niet loslaten, dat we geen enkele zwarte beer tijdens de reis gezien hebben. We rijden de parking af om naar de camping te rijden en begint Tom te roepen “een beer!!!!” NEEN (zelf dacht ik, is dit om te lachen), een zwarte beer wandelt omhoog langs de weg. Hij zit te spelen met zijn eten en is duidelijk getagd. Hoe fantastisch, de ene beer is op het einde van de reis zichtbaar geworden.

Na deze mooie afsluiter rijden we verder langs de panoramische route van Sequoia NP met zonsondergang.

Op de weg zijn er nog wat onderhoudswerken, waar er vier herten langs de weg wandelen. Hopelijk gaan ze snel het bos weer in. Reeds in het donker arriveren we op onze laatste camping, Buckeye Flat. Een mooie plek met geen naaste geburen. Een foto zal voor morgen zijn. We eten aan onze tafel en drinken een bekertje cava om onze laatste kampeernacht mooi af te sluiten.  Morgen rijden we nog eens langs de kust van Santa Barbara. 

Weer: zonnig, 6 – 18 °C

Wildlife: 1 zwarte beer, 1 marmot, 4 herten, eekhoorns

Hiking: 4 km